ما انسانها همگی زندگیمون رو مثل یه قالی باف می بافیم،
و به پهنای دلمون یه فرشی داریم (فرش دل)
هر کسی یه نقشی به فرش دلش زده
و از یه رنگ یا رنگهای خاص استفاده کرده ،
و هر کسی یه جوری می بافه،یکی ریز یکی درشت
یکی برجسته و ... ،یکی خودش زحمت کشیده
و خودش نقش و نگارش و زده و با دل خودش بافته،
یکی هم مثل فرشهای ماشینی،دیگران براش نقش زدن و بافتنش،
خوبه که ما فرشهامون رو خودمون طراحی کنیم
و طوری ببافیم که وقتی کسی میاد و میخواد
پا رو دلمون بزاره گره های فرش دلمون پاشو اذیت نکنه،
رنگهاشو طوری انتخاب کنیم که چشم کسی رو نزنه،
لطافت خودش رو داشته باشه وکاری کنیم که همه جرات کنن
پا رو فرش دل ما بذارن، میدونید که فرش خوب فرشیه ،که هر چی ،
پا بخوره قشنگتر میشه. طوری ببافیم که خریدار داشته باشه ...
ادمهای خوب هم ،مانندگلهای قالی اند؛نه انتظار باران را دارند
ونه دلهره چیده شدن اینان دراذهان چون گلهای قالی نقش میبندند
وماندگار میشوند،همانندتو مهربونی که داری این مطلب رو میخونی....
تبادل لینک
هوشمند برای
تبادل لینک
ابتدا ما را با
عنوان خاطرات
زنی تنها
و آدرس
zendeghiman.LXB.ir لینک نمایید
سپس مشخصات
لینک خود را در
زیر نوشته . در
صورت وجود لینک
ما در سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: